یا لیتنا کنا معک

آرزوى رستگار شدن و رسيدن به فوز و فيض شهادت در ركاب ولى خدا، براى ‌كسانى كه در معركه كربلا نبوده ‌اند، آرزوى شيرينى است. شهادت را رستگارى دانستن و آرزومندى براى درك آن فيض، هم خطى با سیدالشهدا علیه السلام است.

اين آرزو در زيارتنامه ‌هاى آن حضرت با عبارت هاى مختلفى بيان شده است. از قبيل: «فزتم والله فليت‌ انى معكم فافوز فوزا عظيما»، «يا ليتنى كنت معكم فافوز فوزا عظيما»، «فيا ليتنى كنت ‌معكم فافوز معكم‌».

جلوه اين آرمان والا در هر عصرى مى‌تواند آشكار شود، چرا كه ‌وقتى هر روز عاشورا و همه جا كربلا باشد و خط جهاد و شهادت به روى پيروان حق ‌گشوده باشد، صداقت زائر در اين ادعا در جبهه‌ هاى نبردش با ستمگران ديده مى‌شود و اين آرزو به عمل مى‌رسد. نمونه آن در جبهه‌ هاى دفاع مقدس در جمهورى اسلامى مكرر ديده شد.

آنان كه عمرى خطاب به مولايشان‌ «يا ليتنا كنا معكم...» گفته و بر غربت و تنهايى مظلوميت‌ حسين علیه السلام گريسته بودند، وقتى كربلاى جبهه‌ هاى حق براى حسين زمان ناصر و ياور مى‌طلبيد، به ميدان هاى رزم شتافتند و جان فدا كردند و نشان دادند كه اگر در عاشورا هم بودند، همچون اصحاب شهيد آن امام، عاشقانه جان نثار مى‌كردند.

جمله ‌«يا ليتنا...» هم اعلام موضع و جانبدارى از برنامه و حركت عاشورايى شهداى كربلاست، هم اعلام ‌آمادگى براى حضور در كربلاهاى مكرر تاريخ. شعار شهادت طلبان است و آرزوى ‌وارستگان از تعلقات دنيوى.

چرا كه نوع شهادتى كه حسين‌ علیه السلام و اصحابش در كربلا پذيرا شدند، غبطه همه انسانهاى آزاده در دورانهاست. در حديث مفصل امام رضا علیه السلام خطاب به‌ ريان بن شبيب آمده است: «يا ريان! ان سرك ان يكون لك من الثواب مثل ما لمن استشهد مع الحسين‌ علیه السلام فقل متى ما ذكرته: يا ليتنى كنت معهم فافوز معهم فوزا عظيما».

اگر دوست‌ دارى كه ثواب شهيدان كربلا را داشته باشى، هرگاه به ياد آن حادثه افتادى بگو: كاش من‌ نيز با آنان بودم و با آنان به رستگارى بزرگ مى‌رسيدم. اين آرزو، نشان دهنده زمينه ‌تفكرات عاشورايى در دل انسان است.

پانویس

منابع

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.